من آنقدر خواستمت که نخواستنت را ندیدم
تو آنقدر نخواستی که هیچ چیز از من ندیدی
درد ، مرا انتخاب کرد
من ، تو را
تو ، رفتن را
آسوده برو ! دلواپس نباش
من و درد و یادت تا ابد با هم هستیم
خوش به حال خدا که "لحظه به لحظه" با توست
و "من" همیشه درباره ی "تو" با "او" حرف میزنم
خدا را دوست دارم
حافظ را هم
ولی خداحافظ را نه !
من
مثل بادکنکی به دست کودکی
هرجا می روی با یک نخ به تو وصلم
نخ را قطع کنی ، میروم پیش خدا !
چندان هم دور نیستی
فقط به اندازه ی یک نمیدانم از من فاصله گرفته ای !
آری ، "نمیدانم" کجایی ؟
روزی میرسد که با لبخند تو بیدار میشوم
این روز هر زمان که میخواهد باشد
فقط باشد
بغض یعنی نرو ! بفهم !