زیاد خوب نباش ...
زیاد دم دست هم نباش ...
زیاد که خوب باشی دل آدم ها را می زنی ...
آدم ها این روزها عجیب به خوبی ، به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند ...
زیاد که باشی ، زیادی می شوی ...
دوست داشتن کسی که شما رو دوست نداره
مثل بغل کردن کاکتوس می مونه ...
هرچی محکم تر بغل کنی بیشتر آسیب میبینی …
بنـــد دلـــم را
به بند کفـــش هایت گـــره زده بودم
که هر جـــا رفتـی
دلــم را با خود ببری
غــــافل از اینکه
تو پـــا برهنـــه می روی
و بی خبــــر…
می دانی..؟
آدم های ِ ساده..
ساده هم عاشق می شوند..
ساده صبوری می کنند..
ساده عشق می وَرزَند..
ساده می مانند..
اما سَخت دِل می کنند..
آن وقت که دل ِ می کنند..
جان می دَهند..
سخت میشکنند..
سخت فراموش میکنند..
آدم های ِ ساده.....
عمریست نشسته ام
پای لرز خربزه هایی
که هیچوقت یادم نمی آید
کی؟!
خوردمشان...
در فنجان خالی میشوم
شبیه عابران خسته
مرا قورت میدهی و من
راه قلبت را پیش میگیرم
در قهوه ای که
به رگهایت جاری است!
وقتی از درد به خود می پیچیدم
همسایه ها گفتند: چقدر قشنگ قر می دهی...
و سالهاست من هنــــــــوز
رقاص پردرد خیابانهایم...
گاهی وسط یک فکر
گاهی وسط یک خیابان
سردت می کنند
داغت می کنند
رگ خوابت را بلدند
زمینت می زنند...
حکایت ما آدم ها ...
حکایت کفشاییه که ...
اگه جفت نباشند ...
هر کدومشون ...
هر چقدر شیک باشند ...
هر چقدر هم نو باشند
تا همیشه ...
لنگه به لنگه اند ...
کاش ...
خدا وقتی آدم ها رو می آفرید ...
جفت هر کس رو باهاش می آفرید ...
تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها ...
به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند...
بگذآر سُ _ ک _ و _ تـ قآنون زندگی مَن بآشد...
وَقتی وآژِه هآ دَرد رآ نِمی فَهمند....