امتداد فاصله از اعتبار عاطفه نمیکاهد …
همیشه هستی … همین حوالی …
تو می گذری...من می گذرم
تو از من - من از دل
تو می خندی...من می خندم
تو به من - من به روزگار
تو می گریزی...من می گریزم
تو از عشق - من از خاطره
تو می روی...من می روم
تو از اینجا - من ازاینجا
کاش می فهمیدی از اینجا ....... تا ...... اینجا
چقدر فاصله است !
چندان هم دور نیستی ؛
فقط به اندازه ی یک نمیدانم از من فاصله گرفته ای !
آری ، “نمیدانم” کجایی ؟
گـوش مـاهـی هـای سـاکـت
جـیـرجـیـرک هـای خـامـوش
کـلاغ هـای بـی خـبـر
هـمـه بـه احـتـرام نـبـودنـت سـکـوت کـرده انـد . . .
بدون قافیه ماندم، دل غزل تنگ است
چقدر شاعر این روزها دلتنگ اســـت
مرا به خال لب دوست بازگردانـیــــــد
اگر چه بین من و او هزار فرسنگ است
مگر بین منو تو چقدر فاصله است
که هر چقدر سکوت میکنم ...
نمیشنوی ؟
روزگـار نبودنت را برایم دیـکـتـه می کند
و نـمـره ی من باز می شود صـفر !
هنوز نـبودنـت را یاد نگرفته ام ...
با یک عالمه فاصلـــه از خودم
انتظــــار دارم به تو برسم !
از اول هم آرزوهـــــایم محــــال بودند ...
میخواستمـ تصویر با تو بودنـ را نقاشـﮯ کنمـ ...
دیدمـ فاصله بینمانـ در ورقـ جا نمیشود ..
کمـﮯ نزدیکـ تر بیا میخواهمـ باوتو بودنـ را حســـ کنم